ഞാന്‍ അതിനോട് പറഞ്ഞു: നീ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ഞാന്‍ കൊതിച്ചുപോവുകയാണ്.
കാലം: കാലം ഒരിക്കലും പിറകോട്ട് സഞ്ചരിക്കാറില്ല.
ഞാന്‍: അല്ലയോ കാലമേ, നീ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നിരുന്നെങ്കില്‍ നിന്നെ വളരെ നന്നായി ഞാന്‍ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയേനെ.
കാലം: നിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ താളുകള്‍ മറിഞ്ഞുപോയിരിക്കെ ഞാന്‍ എങ്ങനെ തിരിച്ചുവരും?
ഞാന്‍: അസംഭവ്യമായത് തന്നെ നീ ചെയ്യാന്‍ ശ്രമിക്ക്. നിനക്ക് ശേഷം എത്രയെത്ര നിമിഷങ്ങളാണ് ഞാന്‍ നഷ്ടപ്പെടുത്തി കളഞ്ഞത്.
കാലം: കാര്യങ്ങള്‍ തീരുമാനിക്കാനുള്ള അവകാശം എനിക്കായിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ തിരികെ വരുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ എനിക്ക് സ്വന്തത്തിന് മേല്‍ യാതൊരു അവകാശവുമില്ല. നിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ താളുകള്‍ മറിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. അത് അല്ലാഹുവിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ഞാന്‍: നീ എന്നോട് സംസാരിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ, അപ്പോള്‍ നിന്റെ മടങ്ങിവരവ് അസാധ്യമാണോ?
കാലം: മനുഷ്യജീവിത്തിലെ സമയങ്ങള്‍ രണ്ടു തരത്തിലാണ്. ഒന്ന് അവന് വേണ്ടി അനുകൂലമായി സാക്ഷി പറയുമ്പോള്‍ മറ്റേത് അവന് എതിരെ സാക്ഷി പറയും. പരലോകത്ത് ഞാന്‍ നിനക്ക് എതിരെയാണ് സാക്ഷി പറയുക.
ഞാന്‍: എന്റെ നാശമേ, ആ നിമിഷങ്ങള്‍ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കഴിഞ്ഞുപോയില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍. നീ മടങ്ങിവരും എന്ന് തന്നെ ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുകയാണ്. ആ നിമിഷങ്ങള്‍ എനിക്ക് തിരിച്ചുകിട്ടിയാല്‍ ഞാന്‍ അവയില്‍ ശിഷ്ടകാലം നന്മയില്‍ ജീവിക്കുമായിരുന്നു.
സമയം കഴിഞ്ഞു.
ഞാന്‍: അല്ലയോ കാലമേ, ഞാന്‍ പറയുന്നത് നീ കേള്‍ക്കുന്നില്ലേ, ദയവായി മറുപടി തരൂ. ഞാന്‍ നിന്നെയും കാത്ത് നില്‍ക്കുകയാണ്.
കാലം: അല്ലയോ അലസനായ മനുഷ്യാ, സമയത്തെ പാഴാക്കിയ ധൂര്‍ത്താ, നഷ്ടപ്പെട്ട നിമിഷങ്ങളെ ഓര്‍ത്ത് അവശേഷിച്ച നിമിഷങ്ങളും നീ പാഴാക്കിയിരിക്കുന്നു, എന്നിട്ടും അവ തിരിച്ചു വരും എന്ന് നീ പ്രതീക്ഷിക്കുകയാണോ?
”സല്‍കര്‍മങ്ങള്‍ ദുഷ്‌കര്‍മങ്ങളെ ദുരീകരിക്കും” (ഹൂദ്: 114) എന്ന് മാത്രമാണ് അപ്പോള്‍ എനിക്ക് പറയാനുണ്ടായിരുന്നത്.
നീ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും പരിശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുക, നീ എവിടെയായിരുന്നാലും അല്ലാഹുവിനെ സൂക്ഷിക്കുക, ജനങ്ങളോട് നല്ല നിലയില്‍ വര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുക, നന്മകള്‍ തിന്മകളെ മായ്ക്കും.
വിവ: അനസ് പടന്ന
